Standardna simfonija klasičnog doba napisana je za orkestar duvačkih i gudačkih instrumenata. Sastavljen je iz četiri stavka: brzi prvi stavak u formi sonata-alegro, spori drugi stavak, menuet i trio srednjeg tempa i brzi završni stav.
Za šta se koristi simfonija?
Simfonija je proširena muzička kompozicija u zapadnjačkoj klasičnoj muzici, općenito bodirana za orkestar ili koncertni bend. Simfonija obično sadrži barem jedan stav ili epizodu komponovanu po principu sonate.
Šta je simfonija u klasičnom periodu?
Simfonija je bila veoma važna forma tokom klasičnog i romantičnog perioda. Simfonija je veliko orkestarsko djelo namijenjeno za sviranje u koncertnoj dvorani. Obično je u četiri pokreta. Standardna klasična forma je: 1. stavak - alegro (brzi) u sonatnoj formi.
Šta su komadi u simfoniji?
Simfonije se skoro uvijek partiraju za orkestar koji se sastoji od gudačke dionice (violina, viola, violončelo i kontrabas), limenih, drvenih duvačkih i udaraljki koji ukupno broje oko 30 do 100 muzičara. Simfonije su notirane partiturom, koja sadrži sve dijelove instrumenta.
Koje su karakteristike klasične simfonije?
Klasični period
- naglasak na eleganciji istanje.
- kratke dobro izbalansirane melodije i jasne fraze pitanja i odgovora.
- uglavnom jednostavna dijatonska harmonija.
- uglavnom homofonične teksture (melodija plus pratnja) ali uz određenu upotrebu kontrapunkta (gdje su dvije ili više melodijskih linija kombinovane)
- upotreba kontrastnih raspoloženja.
